شبكه و دوربين مداربسته

آیا در تنظیمات شبکه خود با مفاهیمی مانند DHCP و DHCP Server برخورد کرده اید و نمی دانید چیست و چرا؟ بیایید در این پست به این موضوع نگاه کنیم.

DHCP یا Dynamic Host Configuration Protocol پروتکلی است که در سال 1993 تعریف شد و اکنون به طور محکم در زیرساخت مدرن فناوری اطلاعات ادغام شده است. این پروتکل به شما اجازه می دهد تا به طور خودکار دستگاه های جدید را در شبکه پیکربندی کنید. این شامل تخصیص آدرس IP پویا و معماری های دیگر مانند ماسک زیر شبکه (شبکه 16، 24 و موارد دیگر)، سایت دروازه و غیره است.

DHCP چیست و چه کاربردی دارد

برای درک نیاز و نحوه عملکرد DHCP، باید به سوالات زیر پاسخ دهید.

چگونه یک دستگاه را در شبکه تشخیص دهیم؟

کدام دستگاه متعلق به LAN منزل شما و کدام متعلق به اینترنت است؟

سوالات را می توان با استفاده از عباراتی مانند آدرس IP، ماسک زیر شبکه یا حتی سرور DNS پاسخ داد. برای اطمینان از تخصیص پارامترهای تنظیمات در وهله اول، یک پروتکل استاندارد DHCP وجود دارد. این اجازه می دهد تا مدیران شبکه، به ویژه مدیران فناوری اطلاعات شرکت، آدرس ها را به صورت خودکار و مرکزی اختصاص دهند. به هر دستگاه متصل به شبکه، اعم از کامپیوتر، تلفن هوشمند یا تبلت، یک IP منحصر به فرد از طریق یک پروتکل پیکربندی پویا اختصاص داده می شود. علاوه بر این، اجزای زیر را نیز مدیریت می کند:

Netmask: آدرس دادن به یک شبکه یا میزبان در یک آدرس IP.

Gateway: کامپوننتی که بین دو سیستم ارتباط برقرار می کند.

سرور DNS: به درخواست‌های حل نام در اینترنت پاسخ می‌دهد. بدون این، به عنوان مثال، باید آدرس های IP مرتبط را به جای دامنه ها، از روی قلب بدانید.

زمان (NTP): همگام سازی زمان.

بدون میزبان مورد نظر، یک مدیر باید این تنظیمات را به صورت دستی در هر رایانه انجام دهد. بنابراین، DHCP از مزیت اصلی استفاده آسان برای پیکربندی تنظیمات محیط شبکه برخوردار است.

سرور DHCP

سرور DHCP یک فرآیند پس زمینه است و در پورت UDP 67 به درخواست مشتری که می خواهد به شبکه متصل شود گوش می دهد. پارامترهای مورد نیاز در یک فایل از قبل تعریف شده قرار می گیرند، که سپس به طور خودکار برای پیکربندی به مشتری ارسال می شود. سه حالت کار سرور وجود دارد:

تخصیص دستی: IP های مشخص شده در پیکربندی میزبان به شناسه های MAC ثابت اختصاص داده می شوند (آدرس سخت افزاری یک آداپتور شبکه جداگانه برای هر دستگاه متفاوت است). آنها به صورت دائمی منصوب می شوند. اما یک نقطه ضعف وجود دارد که هیچ کلاینت اضافی نمی تواند متصل شود زیرا آدرس ها قبلاً اختصاص داده شده اند. از نقطه نظر امنیتی این ممکن است مطلوب باشد.

تخصیص پویا: برخلاف روش قبلی، تخصیص برای تخصیص پویا محدود به زمان است. به این معنی که سرور در سوابق خود تعیین می کند که چه مدت یک آدرس IP می تواند به مشتری ارائه شود. این زمان که توسط مدیر تعیین می شود، "زمان اجاره" نامیده می شود.

تخصیص خودکار: در این حالت عملیاتی، پروتکل پیکربندی میزبان پویا محدوده خاصی از آدرس های IP را اختصاص می دهد. هنگامی که آدرس ها به یکدیگر مرتبط می شوند، به طور نامحدودی مرتبط می مانند. نکته منفی این است که مشتریان جدید در صورت اختصاص کامل دامنه، IP دریافت نخواهند کرد.

در نظرات زیر بنویسید چه اطلاعاتی در مورد موضوع اضافه یا حذف شود: DHCP - چیست: سرور DHCP. برای پیشنهادات در مورد طراحی و محتوای صفحه آماده است.